MIÓD I JEGO WŁAŚCIWOŚCI

 

            Prozdrowotne właściwości miodu znane były już w czasach prehistorycznych. Na początku ceniony był za swoje walory smakowe, natomiast z biegiem czasu zauważono również pozytywne działanie na cały organizm, w tym również na prawidłowy wygląd skóry. Potwierdzono, że Kleopatra była prekursorką kobiecej pielęgnacji i każdego dnia wybierała produkty na bazie miodu. Miód wytwarzany jest przez pszczoły z gatunku Apis mellifera. Aktualnie dostępne są w sprzedaży miody nektarowe, spadziowe lub nektarowo-spadziowe.

Dominującymi cukrami są cukry proste - fruktoza i glukoza, która stanowią około 70%, pozostałe 10% to przede wszystkim maltoza, sacharoza i izomaltoza. Zauważyć należy, że w miodzie występują również witaminy z grupy B, PP, C, kwas foliowy oraz białka. Korzystając z miodu w diecie uzupełniamy ją także w sód, potas, wapń czy magnez. Kluczową właściwością miodu jest jego przeciwdrobnoustrojowe działanie. Ten korzystny wpływ na zdrowie został zauważony już w starożytności, gdzie używano go w leczeniu infekcji oraz leczeniu ran.  Aktualnie dowiedziono, że miód wpływa na 60 typów bakterii, wirusów i grzybów. Spowodowane jest to aktywnością enzymu-  oksydazy glukozowej, którą pszczoły dodają do zebranego nektaru lub spadzi. Pod wpływem tego enzymu z glukozy powstaje kwas glukonowy i nadtlenek wodoru, który wykazuje działanie antyseptyczne. W wydzielinach pszczół występuje również liozym,  czyli enzym o właściwościach immunomodulujących. Liczne badania naukowe wykazują, że stosowanie miodu jak i połączenie spożywania miodu z antybiotykoterapią wykazuje wyraźne działanie antybakteryjne. Zauważono, że najsilniejsze działanie wykazuje miód gryczany, wrzosowy czy leśne, czyli miody o ciemnym zabarwieniu.

Badania dowodzą również, że miód działa przeciwwirusowo szczególnie w odniesieniu do wirusa opryszczki. W niskich stężeniach miód wykazuje działanie bakteriostatyczne, natomiast w wyższych działanie bakteriobójcze. Niezmiernie ważna jest temperatura. Zwrócić należy uwagę na odpowiednią temperaturę przechowywania i podawania miodu, ponieważ powyżej 42 stopni Celsjusza nadtlenek wodoru traci swoją aktywność. Niekorzystny  wpływ ma również światło słoneczne, dlatego pamiętać należy, że miód trzeba przechowywać w ciemnych, suchych i chłodnych miejscach. Spożywanie miodu powoduje, również działanie antyoksydacyjne, czyli powoduje zmniejszenie ilości rodników w organizmie. Wykazano, że miody ciemne cechują się większą efektywnością antyrodnikową, dodatkowo udowodniono, że spożywanie miodu rozpuszczonego w letniej wodzie również, wykazuje wyższe działanie przeciwutleniające.

W profilaktyce schorzeń przewodu pokarmowego takich jak: wrzody, stany zapalne jelit, ale także choroby wątroby warto jest wzbogacać jadłospis w miód, ponieważ wspomaga on procesy trawienne i łagodzi dolegliwości. Dzięki obecności acetylocholiny często stosowany jest przez osoby z problemami układu krwionośnego. Składnik ten występujący w miodzie powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, wpływa on też na poprawę elastyczności naczyń krwionośnych oraz zapobiega odkładaniu się blaszek miażdżycowych.  Miód polecany jest także dla osób borykających się z depresją czy bezsennością, ponieważ ma działanie uspokajające. W leczeniu infekcji przebiegającej z występowaniem kaszlu warto sięgać po miód gryczany wykazuje on wysokie działanie przeciwzapalne i łagodzące błony śluzowe.

Źródło: http://www.alergiapokarmowa.pl/miod-w-alergii/

 

Pomimo wielu zalet miodu należy pamiętać, że może on alergizować, poprzez obecność pyłków roślin, grzybów, a nawet części ciała pszczół. Do objawów chorobowych zalicza się nudności, wymioty i biegunki, można zauważyć także wysypkę. Nie należy podawać również miodu dzieciom do pierwszego roku życia z powodu botulizmu niemowlęcego. Jest to choroba o charakterze toksoinfekcji. Miód może być zanieczyszczony pałeczkami jadu kiełbasianego, dlatego z powodu nierozwiniętej flory bakteryjnej jelit u tak małych dzieci nie jest on wskazany do spożycia.

• Miód często kojarzony jest z cukrem, dlatego też eliminuje się go z diety zwłaszcza dla osób z zaburzeniami przewodu pokarmowego. Oligosacharydy występujące w miodzie, wykazują natomiast działanie prebiotyczne, w związku z czym powodują wzrost Streptococcus thermophilus, Lactobacillus acidophilus i Bifidobacterium bifidum.

 

Autorką artykułu jest 

Bibliografia:

 

1. Zanoncelli A., Miód i inne produkty pszczele dla zdrowia i urody. Wydawnictwo Jedność, 2019, Kielce
   Różańska M., Super żywność czyli superfoods po polsku. Zdrowe Zdrowie, Kraków, 2017
2. Kędzia B., Hołderna-Kędzia E. Miód. Skład i właściwości biologiczne. Wyd. Rzeczpospolita SA, Warszawa, 2008.
3. Dubiago G., Nowak A., Klimowicz A. Wybrane właściwości miodu 2. szczególnie przydatne w kosmetologii. Post Fitoter, 2018.
4. Eteraf-Oskouei T., Najafi M. Traditional and modern uses of natural honey in human diseases: a review. Iran J Basic Med Sci. 2013.
5. Cooper R.A., Molan P.C., Harding K.G. The sensitivity to honey of Gram-positive cocci of clinical significance isolated from wounds. J ApplMicrobiol 2002.
6. Al-Jabri A.A., Al-Hosni S.A., Nzeako B.C. I Antibacterial activity of Omani honey alone and in combination with gentamicin. SaudiMed J 2005.
7. Godlewska M., Świsłocka R. Fizykochemiczne i przeciwdrobnoustrojowe właściwości miodów z rejonu Podlasia. Kosmos 2015.
8. Al-Waili N.S. Topical honey application vs. acyclovir for the treatment of recurrent herpes simplex lesions. MedSci Monit 2004.
9. Erejuwa 0.0., Sulaiman S.A., Ab-Wahab M.S. Honey: a novel antioxidant. Molecules 2012.